وزیر آموزش و پرورش گفت: رییس جمهور از همه وزرا تعهدنامه خدمت شبانه روزی به مردم گرفته است.

"محمود فرشیدی"، روز پنجشنبه در بیست و هشتمین سالروز حماسه نهم دی ماه سال ? ?????تربت حیدریه، در حضور مردم در مسجد جامع این شهر افزود: مسوولان این دولت حرام می‌دانند فرصتی را برای مسایل شخصی بگذارند.

وی اضافه کرد: مسوولان دولت به نوکری مردم افتخار می‌کنند گرچه ممکن است در جایی کاری از دستشان برنیاید.

او گفت: این دولت، دولت پاکی است و بنا دارد با پرهیز از خویشاوند سالاری، بگیر و ببند، و بریز و بپاش فقط به مردم خدمت کند.

وزیر آموزش و پرورش با بیان اینکه در دولت نهم ارزشها زنده شده است افزود: در گذشته برخی به غلط می‌گفتند دولت نباید به دین مردم کاری داشته باشد.

وی گفت: اما دولت نهم علاوه بر دنیا، به فکر آخرت مردم نیز می‌باشد و بر این اساس در مقابل دین مردم نیز مسوولیت داریم.

او ادامه داد: حتی برخی می‌گفتند که عدالت با پیشرفت همخوانی ندارد، اما از نظر دولت نهم، این فکر نیز مردود است، لذا توسعه و پیشرفت همراه با عدالت اجرا می‌شود.

وی گفت: دستاوردهای دولت نهم طی یک سال گذشته چشمگیر و قابل دفاع است و تلاش می‌کنیم عدالت تا سرحد امکان به خوبی اجرا شود.

وزیر آموزش و پرورش همچنین با اشاره به قطعنامه ضدایرانی شورای امنیت افزود: این قطعنامه بی‌خاصیت است و حتی با گسترش دایره تحریم نیز، هیچ اتفاق جدیدی به دنبال نخواهد داشت.

وی در ادامه از نقش موثر و پیشتازی مردم تربت حیدریه در پیروزی انقلاب اسلامی قدردانی کرد و گفت: تقدیم ? ???شهید در یک روز و اعلام حکومت مردمی ???? روز زودتر از سایر نقاط کشور گواه ولایت مداری مردم این شهرستان است.

مردم تربت حیدریه در نهم دی ماه سال ? ?????با تقدیم ? ???شهید و پاکسازی ارگانهای نظامی، حکومت مردمی به رهبری امام خمینی(ره) را در این شهرستان اعلام کردند.

تربت حیدریه در ? ????کیلومتری جنوب مشهد با مناطق حومه حدود ? ????هزار نفر جمعیت دارد.

سجاد فیاض

انتخابات شوراهای شهر و روستا در سراسر کشور با مشارکت بالای مردم برگزار گردید. پژوهشگران علوم سیاسی نصاب سنجش میزان مقبولیت یک نظام حکومتی در میان توده های مردم از زاویه مشارکت در فرآیند یک انتخابات آزاد را با ارائه میانگین هایی لحاظ کرده اند که چنانچه آن نصاب، پایین تر از این میانگین ها قرار گیرد، تردید در مقبولیت آن نظام حکومتی جایز است. میانگین 60% مشارکت در انتخابات ریاست جمهوری، 50% انتخابات مجلس (پارلمان) و 40% انتخاباتهای شوراهای شهری و محلی. بر این مبنا نخستین پیام انتقال یافته از حضور قریب به 60 درصدی مردم در انتخاباتی که میانگین مشارکت 40 درصدی برای آن متصور شده اند، اقبال به حاکمیت و امیدواریست.

شوراهای شهر و روستا در ایران نهادهایی پیر نیستند و عمر آنها هنوز به یک دهه نرسیده است. سال 1377 اولین انتخابات شوراهای شهر و روستا در کشور برگزار گردید و 4 سال پس از آن دومین دور این انتخابات. در عمر 8 ساله دولت اصلاحات، انتخابات مجلس خبرگان رهبری (77) نیز به چشم می خورد. با این وجود در هیچ یک از این 3 انتخابات میزان مشارکت مردم به اندازه انتخابات اخیر نبوده است. علت چیست؟ آیا دولت گذشته که "شعار توسعه سیاسی" را بر تارک شعارهای خود می پسندید و غفلت از مشکلات معیشتی و ارائه برنامه های جدی و اثرگذار برای ساماندهی اقتصاد بیمار را به بهانه این شعار و مطالبه ای که به مردم نسبت داده می شد، توجیه می کرد، در تهیه لوازم و ملزومات این توسعه ناکارآمد بود؟

برای پاسخ به این پرسش، ابتدا باید به پرسشی اساسی تر پرداخت. لازمه هر حرکت و خیزشی چیست؟ به بیان دیگر چه عاملی در تحریک یک ساکن به حرکت نقش ایفا می کند؟ امید به بهبود و اثرگذاری. بن مایه هر حرکتی، تحول و امید است. شاخصه ای که فقدان آن مترادف با رکود و سکون خواهد بود. امید به بهبود و اصلاح را می توان از دریچه کلان یا خرد جامعه و اجزاء آن جست. از نگاه کلان، تک تک عناصر یک جامعه آینده ای روشنتر را در افق سیر تحولی جامعه دیده و لذا برای تحقق آن بر هر راهواری که آنان را گامی به پیش برد، خواهند نشست. از منظری خردتر، چنانچه مردم از هریک از نهادهایی که قرار است، متولی بخشی از روزمره آنان باشد، پویایی و پیشرفتی ببینند که محصول آن در نهایت متوجه آنان خواهد شد، برای تسریع و پشتیبانی از این حرکت رو به جلو درنگ نمی کنند و اگر این نهادها در مسیری جز خدمت رسانی گام بردارند، مغضوب واقع خواهند شد.

می توان مشارکت نسبی پایین تر مردم در دو انتخابات شوراهای دولت گذشته نسبت به انتخابات 24 آذر را در این پارادایم تحلیل نمود. اگر از دریچه عملکرد شوراها و میزان اقبال مردم به این نهاد بر مبنای کارآمدی آن به مسئله نگاه کنیم، شورای شهر اول در شرایطی شکل گرفت که هیچگونه پیش زمینه ذهنی نسبت به کارکرد این نهاد در میان مردم وجود نداشت. ترکیب چهره های مطرح در کاندیداتوری شوراها بالاخص در شهرهای بزرگ و تهران، مشخص نمی ساخت که آیا این نهاد جدید در پی سامان امور شهری است یا شرکت سهامی دیگری برای احزاب دولت ساخته تشنه فتح سنگر به سنگر قدرت؟ در چنین فضای عدمی که جوانه های افراطی گری جریان دوم خرداد نیز در حال سبز شدن بود و در شرایط پس از قتلهای زنجیره ای که نیروهای ارزشی با انگ "اقتدارگرا" مورد رعب واقع می شدند، انتخابات شوراها در هاله ای از خوف و رجا برگزار گردید. جنجال های شورای شهر اول که به انحلال این نهاد از سوی دولتی که خود را مدعی و مفتخر به خلق این نهاد می دانست، منجر شد، امید به بهبود را به ناامیدی میل داد و انتخابات شواراهای دوم در شهر تهران با مشارکت 11 درصدی مردم به پایان رسید! عملکرد متناسب با وظایف شورای شهر دوم و پرهیز از رفتارهای کودکانه شبیه شورای شهر اول با وجود برخی اختلافات داخلی، بار دیگر جرقه های امید را زنده و بهبودیابی را امری دست یافتنی نمود.

در سطح کلان جامعه نیز فضای امیدواری حال حاضر و اقبال گسترده توده های مردمی فراتر از گذشته است. احساس عزت نفس و خودباوری محصول احیاء گفتمان انقلابی توسط رئیس جمهور، همچون کاتالیزوری قوی در گسترش این فضای امیدوارانه مؤثر واقع شده است. مردم از کار شبانه روزی و عمرانی دولت در مقایسه با تشتت سیاسی، اقتصادی و فرهنگی جریان دوم خرداد، احساس دلگرمی و نشاط می کنند. "الناس علی دین ملوکهم" نشاط و تحرک بالا در مجموعه دولت و شخص رئیس جمهور به سرعت به بدنه اجتماع انتقال یافته و نمودی از این تحرک در مشارکت انتخاباتی بروز بیرونی یافته است. به بیان دیگر، دولت گذشته به رغم در بوق و کرنا کردن شعار توسعه سیاسی، نه تنها توفیق چندانی در این زمینه کسب نکرد بلکه به دلیل افتادن در دام مجادلات سیاسی، به ملزومات این تنگنا و محظور یعنی رکود و خزان تدریجی فضای امیدواری دامن زد اما دولت احمدی نژاد تاکنون فضای لازم برای تعالی همه جانبه و حیات مجدد امیدواری را با کار مستمر و پرهیز از شعارزدگی و افراطی گری دنبال کرده است. خطای آنان که امروز از دایره انتخاب ملت بیرون رفته اند همین بود که توسعه سیاسی را مساوی رادیکالیزم و افراطی گری های بی منطق می پنداشتند و با وجود آنکه در انتخابات اخیر سعی داشتند لیست خود را شسته شده به آب توبه پرهیز از تندروی با حذف نام تندروها و قرار دادن چهره هایی با سبقه فرهنگی، آموزشی بنمایانند، بار دیگر در جلب اعتماد عمومی ناکام ماندند. شعار دلفریب توسعه سیاسی را اگر دولت قبل با هر نیتی و بدون ارائه هیچ تعریف مشخص و مرزبندی شده ای، موج سوارانه سر داد، دولت نهم در اجرای صحیح آن یعنی ایجاد بسترهای امیدساز و نشاط آور برای مشارکت حداکثری مردم کوشید و به لوازم آن نیز پایبند ماند.

http://rajanews.com

خبرنگار رجانیوز گزارش داد، صبح امروز منوچهر متکی وزیر خارجه عازم واتیکان شد تا پیام ویژه رئیس جمهور به پاپ را به وی ابلاغ کند.

بنا به این گزارش متکی همچنین پیام تبریک کریسمس را به رهبر کاتولیک های جهان خواهد داد.

پیش از این احمدی نژاد گفته بود در نامه هایی به سران جهان مسائلی را با آنان در میان خواهد گذاشت.

جرج بوش، رئیس جمهور آمریکا، آنجلا مرکل، صدراعظم آلمان و مردم آمریکا پیش از این نامه های احمدی نژاد را دریافت کرده بودند.

1 - یک کلیشه نسبتا رایج در ادبیات سیاسی – رسانه ای کشور وجود دارد و آن نشستن مطبوعات به جای احزاب است. یعنی خلاء وجود احزاب و تشکیلات منظم و دارای برنامه از طریق روزنامه یا سایت پر شود. مثل اینکه به جای مغازه فقط ویترین مغازه داشته باشیم. دنبال کنندگان این راه نه تنها مغازه ای به دست نخواهند آورد بلکه ویترین خود را نیز ازدرجه اعتبار و کسب اعتماد مشتریان ساقط خواهند کرد. این اتفاق تلخ برای چندمین بار در طول تاریخ حاکمیت سیاست و مطبوعات ایران، در سال های حاکمیت پارادایم اصلاحات بر فضای سیاسی – اجتماعی – رسانه ای ایران بار دیگر تکرار شد.

2 – وقتی ویترین با تمام جذابیت ها و مزایایش چیزی برای عرضه به مشتری نداشته باشد پس در حقیقت نسبتی با او ندارد. پس هدف اصلی از جلب توجه رهگذران سلب توجه آنان از توجه به سایر ویترین هاست و بس! در این حالت است که طرف واقعی ویترین ما دیگر مشتری نیست بلکه سایر ویترین های رقیب است درست مثل روزنامه های جایگزین احزاب که به جای مخاطب قرار دادن مردم، با یکدیگر حرف می زنند. گویا کارکرد روزنامه ها فقط یک رو نوشت به ملت جهت اطلاع از دعوای قدرت است! بدین ترتیب روزنامه های در دست صاحبان زر و زور به یک تزویر نامه محض با صفحات اول پر از مراودات شخصیت ها و قدرت ها و منیت ها تبدیل می شود.

3 -  در این روزنامه ها همیشه مسایلی وجود دارد که برای چهره های ثابت ، همان ها که تیترهای اول از رفتار ها و گفتارهای ایشان تشکیل می شود، خیلی مهم است. آنها دائم از اهمیت یک موضوع صحبت می کنند ولی نه اینکه دلایل و شواهد خود را به ملت عرضه کنند.
قرار نیست مردم طرف خطاب باشند بلکه قرار است هر روز صبح از مجموعه این گفتگوها و رفتارهایی که حالا دیگر شکل تیتر و عکس و مطلب به خود گرفته اند، فقط مطلع باشند! مهم نیست مردم چه سوالات، ابهامات یا خواسته هایی دارند بلکه مهم این است که پاسخ ها و خواسته های ما را بدانند.(بخوانید خواسته های ما را خواسته های خود بدانند)

4 – البته روزنامه های زنجیره ای حزبی این کارها را با رعایت همه اصول حرفه ای انجام می دهند تا مبادا دستشان رو شود غافل از اینکه سواد رسانه ای خصوصا مطبوعاتی مردم در طول هشت سال گذشته آنقدر بالا رفته است که دیگر تیتر اول یک مطبوعه را به عنوان مساله اول زندگی خود محسوب نکنند. ذهنیت تاریخی مردم ایران معمولا مسایل  احزاب را به عنوان مسایل خود تلقی نکرده است. جالب این که احزاب به وجود این ذهنیت آگاه بوده اند لذا بساط سیاسی خود را نه در احزاب بلکه در دانشگاه ها یا مطبوعات پهن می کنند.

5 – استفاده از تکنیک پنهان شدن پشت دانشگاه و مطبوعات نیز فقط شش سال جواب داد و توانست مساله اصلی احزاب را به مساله اصلی مردم تبدیل کند. دقیقا از سال هفتم اصلاحات نه تنها مردم بلکه خود دانشگاهیان و نه تنها مردم بلکه بدنه عظیمی از حرفه ای های عرصه مطبوعات، لزوم اینکه مساله اول مطبوعات و مساله اول بدنه فعال سیاسی دانشگاه همان مساله مردم است را مورد تردید قرار دادند. امروزه باید این تردید جدید را نیز به ذهنیت تاریخی منفی مردم ایران نسبت به احزاب، این بار نسبت به حرکت های سیاسی دانشگاهی تند رو و حرکت های مطبوعاتی از نوع اصلاحاتی آن اضافه کنیم.

6 -  علی رغم اینکه احزاب نسبت به وجهه منفی خود نزد مردم یک آگاهی نسبی دارند ولی هنوز این خود آگاهی را در خصوص ذهنیت منفی مردم به مطبوعات حزبی و حرکت های حزبی دانشگاهی به دست نیاورده اند – بخوانید نمی خواهند بپذیرند- نشانه این جهالت یا تمرد شناختی، مواضعی است که در روزهای اخیر با پوشش درجه یک مطبوعاتی حرکت افراطی عده ای دانشجوی حزبی دانشگاه امیر کبیر و همچنین در پافشاری جانانه در برابر مظلومیت انتخاباتی، قبل و خصوصا پس از روز انتخابات قابل مشاهده است. غافل از اینکه مردم حداقل در دو سال اخیر نشان داده اند توجه چندانی به آنان ندارند.

7 – این روزها در مطبوعات حزبی مذکور سعی بر القای چند تسلط گفتمانی است:
- تسلط گفتمان کارآمدی حرکت های حذبی بر گفتمان کارآمدی حرکت های مردمی( این که احزاب دوم خردادی به وحدت انتخاباتی رسیدند ولی لصولگرایان نتوانستند متحد شوند)
- تسلط گفتمان پیروزی احزاب بر شکست احزاب در انتخابات (این که ما پیروز شدیم ولی نمی خواهند اسم لیست حزبی ما از صندوق بیرون بیاید)
- تسلط گفتمان کارآمدی احزاب در اداره کشور به گفتمان کارآمدی شایستگان برآمده از مردم( اینکه پس از ایجاد گرانی دست ساز آن را با موج تبلیغاتی تقویت کنن و تمام موفقیت های دولت مردمی را به حساب تلاش های دولت های حزبی قبلی برگردانند)
- تسلط گفتمان فرار از اصول به سمت منافع بر گفتمان ایستادگی بر اصول برای کسب منافع(این که حرکت های بین اللمللی رئیس جمهور موضع نظام و ملت نیست و موضع شخصی است که موقتا قدرت بدستش افتاده)
- تسلط گفتمان موجه بودن قدری از فساد و مفسد بر گفتمان ریشه کن کردن فساد و مفسد(این که چون اقتصاد و مولدان سرمایه، مبارزه با ناهنجاری های اقتصادی را برنمی تابند، این حرکت ها جز تلف کردن وقت و بدبین کردن ملت از یک طرف و کند شدن حرکت اقتصادی کشور از طرف دیگرچیزی عاید ملت نخواهد کرد)

8- اما مهمترین و جدیدترین جریان القایی و اقناعی که در روزنامه های زنجیره ای احزاب خصوصا قبل و بعد از انتخابات شوراها به چشم می خورد القا حزبی بودن حرکت های دولت و خصوصا طرفداران مردمی او در انتخابات است. جالب این است که پس از این که جریان مذکور به هیچ وجه نتوانست القا مذکور را در خصوص روی کارآمدن مردمی دولت با موفقیت اجرا کند اینک در خصوص ادامه حرکت عدالت طلبانه طرفداران مردمی دولت پیاده می کند.

کاربرد نهایی این القا برای جریان مذکور مشخص است: اگر قرار باشد انگاره و تصویر دولت و بدنه فعال مردمی همراه او در نظر ملت خارج از چارچوب حزبی شکل بگیرد با این روند موفقیت و کارآمدی که دولت در پیش گرفته است نه تنها رقبای انتخاباتی سابق بلکه کل هویت تحزب بدین شکل که تاکنون وجود داشته زیر یک علامت سئوال بزرگ قرار خواهد گرفت. لذا ایشان به جای ارتقا و رهاسازی خود از غل و زنجیرهای باندی و گروهی به سطح ملی و بومی مردم ، سعی می کنند نه خود دولت بل انگاره آن را در نزد ملت در حد یک حزب مثل خودشان پایین بیاورند. به نظر نگارنده –که مبتنی بر تجربیات چندین ساله از مشاهده افت و خیزهای حرکت انقلابی ده سال اخیر ایرانیان است- انگاره های القایی در گستره رو به تزاید خدمات مختلف دولت و عمق روز افزون روابط عاطفی او با ملت حل خواهد شد.

9- ورای همه این جنجالهای حزبی مردم عملکرد انتخاباتی دولت را در مقایسه با دولت های سابق مرور خواهند کرد. آن ها می بینند که دولت یک انتخابات واقعا سالم برگزار کرده است . چون می دانند به چه کسانی رای داده اند و به چه کسانی رای نداده اند.
مردم حداقل در تهران به احزاب رای ندادند، آن ها حتی به لیست ها هم رای ندادند بلکه به افراد شاخصی رای داده اند که احزاب و جریانها برای نجات خود به آن ها تمسک می جویند . بنابر این دست و پا زدن های حزبی پس از انتخابات برای مردم کاملا بی معنی است.

10- حرکت های امیدبخش و مکتبی دولت با چاشنی انتخابات مردمی که تقریبا هر سال برگزار می شود، احزاب را وادار خواهد کرد که نه با خودشان و برای تقسیم قدرت بین خودشان بلکه با مردم و برای اخذ فرصت خدمت از ایشان صحبت کنند.
انتخابات 24 آذر نشان داد که از این پس باید یک تجلیگاه دیگر پیوند دولت-مردم را نیز به سفر های استانی ریاست جمهور اضافه کرد و آن هر انتخاباتی است که در ایران برگزار خواهد شد. همانگونه که سفرهای استانی رئیس جمهور در ترویج فرهنگ علی وار ارتباط سهل و حقیقی مردم با قدرت و قدرتمندان یک دانشگاه اسلامی بزرگ است. انتخابات های همزمان با دولت نهم نیز در ترویج فرهنگ علی وار ارتباط متواضعانه و خالصانه قدرت و قدرتمندان با مردم حرف اول را خواهد زد. نتیجه نهایی این دو سیستم قطع سیکل کشنده مشخص شدن همه چیز در لابی های پشت پرده قدرت و قدرتمندان است فارغ از این که "من" یا "او"  رای بیاورد.

*دانشجوی دکترای فرهنگ و ارتباطات

http://rajanews.com