خانم مرضیه دباغ (حدیده چی)  نقل می کند که خاطره ای را از زمانی که حضرت امام در نوفل لوشاتو بودند و ولادت حضرت مسیح نزدیک بود نقل می کنند. وی می گوید : 

« امام می فرمود: این همسایه ها با این رفت و آمدهای زیاد و شلوغیها، خیلی اذیت شده اند، بهتر است هدیه هایی برایشان بفرستیم، از قول من هم معذرت بخواهید.

برادرها رفتند و چند جعبه شکلات و شیرینی تهیه کردند و آوردند، امام سوال کردند: چی تهیه شده؟ بسته ها را به امام نشان دادند، امام فرمود: خارجیها به گل زیاد علاقه دارند، چند شاخه گل هم برایشان بفرستید.

همان شب عید کریسمس هدایا را بین همسایه ها تقسیم کردند و فردای آن روز دیدیم که خیابان ها پر از خبرنگار و مردم است، من از یکی از برادران سوال کردم که چه خبر است؟ گفتند: خبرنگارها به خاطر هدیه های شب گذشته آمده اند تا گزارش تهیه کنند. مصاحبه ای هم انجام شد و امام ارشاداتی در مورد تولد حضرت مسیح (ع) کردند. »

حجة الاسلام محتشمی نیز از کسانی بود که این شیرینی ها و هدایا را تقسیم می کردند؛ وی می گوید :

« یادم هست زنگ یکی از خانه ها را زدم، خانمی در را باز کرد، هدیه حضرت امام را به او دادم، چنان هیجان زده شده بود که قطرات اشک از چشمانش فرو ریخت.

این برخوردها و طرز رفتار امام آنچنان تاثیرگذار بود که یک روز دیدیم یکی از اهالی نوفل لوشاتو تقاضای ملاقات نمایندگان محل با امام را دارد؛ امام هم بی درنگ وقت دادند و روز بعد بود که پانزده نفر از اهالی محل با شاخه های گل آمدند.

امام به مترجم فرمودند که احوال آنان را بپرسد و ببیند که آیا نیاز یا کار خاصی دارند؟ آنها گفتند: نه، ما فقط از نزدیک امام را ببینیم و این شاخه های گل را به عنوان هدیه آورده ایم، امام هم با تبسم شاخه های گل را یکی یکی از دست آنها گرفتند و در میان ظرف و تنگی که در کنارشان بود قرار دادند، و آنها هم خیلی خوشحال شدند و از حضور امام رفتند. »

منبع : وبلاگ بی معرفت